«حرکت نیرومندترین وسیله بیان در آفرینش یک فرآیند تئاتری است. تنها مهارت حرکتی بازیگر است که در تئاتر همیشه باقی میماند.»
پایان قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، شاهد پدیدار شدن تکنیکی جهت آموزش فیزیکی بازیگر بود که از همان ابتدا به چشم میآمد. معلم روسی و سوالود میرهولد(1940-1874) این سیستم پیشرفته را با این فرض بنیان نهاد که هنر یعنی سازمان دهی ابزار و در هنر تئاتر بازیگر همزمان هم ابزار است و هم سازمان دهنده.
وی اصطلاح «بیومکانیک» را برای بازیگری بکار برد و آن را اصل و بنیان آموزشهایش قرارداد و در نهایت آنچه که از کار کلاسهای او بیرون آمد یک تولید و فرآورده اسیتیلزه بود.